روایتی از طیبه قدیمی :
به معراج خانواده شهید سید محمدرضا صدیقی صابر سفر کرده ام و روایت می کنم با اراده خود . با قدم خود و با قلم خود برای محیا دختر ایران .

اینجا هستم در شهر آستانه اشرفیه کوچه فتح المبین برای روایت یک اتفاق ضد بشری و ضد انسانی . گودالی که پر از آب است ، ساختمان های آسیب دیده ای که وحشت را ساطع می کنند و بوی نم خاک و خاک و خاک .

خانه ای که ویران شده . محل امنی که همه خانواده را به خود بلعیده . دختری که می خواست زندگی کند اما دیگر نفس نمی کشد و محکوم است به مرگ .

گویی این خاک مقدس با تو سخن می گوید و تو را می طلبد برای حق خواهی و فریاد برای ظلم ستیزی .

صدایی می شنوم . صدای دختری زیبا . دختری 7 ساله که کوچکترین عضو یک خانواده علمی است.

محیا صدایش می آید مرا با خود غرق در شوق دیدار بهترین عزیز هر دختری می کند . دختری که به آغوش کشیدن پدرش را در هر لحظه منتظر است .

“من محیا هستم دختر ایران که گویی قطعه هایی از وجودم در این خانه جا مانده است . من محیا هستم دختر دانشمند هسته ای ایران . من محیا هستم آینده ساز ایران . من محیا هستم که می خواستم در این خاک نفس بکشم زندگی کنم ، به آروزهایم برسم و دنبال روی راه پدرم برای کشورم ایران باشم و دشمن را درهم بپیچم و شکست دهم .”

خاک این کوچه دیگر مثل گذشته نیست . نجوا دارد و صدای دختران و خانواده شهید صدیقی صابر از آن به گوش می رسد .

اسرائیل با بمباران از خانه پدر همسر شهید دانشمند صدیقی صابر بدنبال ویرانی خانواده دانشمندان و از بین بردن خانواده نخبگان ایرانی است و خوب می داند که حملات وحشیانه او حمله به علم و دانش ایرانی است اما از خاک این شهیدان فریاد ظلم ستیزی و استکبار ستیزی می آید و همه را به خود جذب می کند .

قدم هایی که در معراج خانواده شهید صدیقی صابر می گذاری گویی خاک زنده است و هنوز همه چیز تمام نشده و دانشمندان دیگری راه او را ادامه خواهند داد. اما اسرائیل کودک کش چه می خواهد او که به خیال خود قدرت را از ایران گرفته باید بداند دانشمندان دیگری از کشور مقدس ایران به خودنخواهی او و استکبار جهانی  قد علم می کنند و برای همیشه از کره خاکی محو خواهد شد .

قدم های امروز من در محل شهادت شهید صدیقی صابر وخانواده او غرور و امید به فردای ایران قوی تر را برای من تداعی کرد.

اگرچه خانواده دانشمند ایرانی را با ناجوانمردی به شهادت می رسانند اما کوچه فتح المبین این شهر به محل اثبات ظلم و استکبار اسرائیل و آمریکا تبدیل شده است و هرگز نفرت از اسرائل و استکبار جهانی از ایرانی کم نخواهد شد .

زمان کوتا است دیگر باید این خاک مقدس را ترک کنیم بازهم صدای محیا به گوشم می رسد .

” من محیا هستم دختر ایران و در آعوش پدرم، ایرانی قدرتمند و همیشه آزاد را از خدا طلب می کنم.”