یادداشت / خط قرمز – طیبه قدیمی : اسفند ماه ۹۸ آغاز فصلی اسفناک درسیرانسانی ملت ایران است. شروع منفورترین ،اسفناک ترین و مصتعصل ترین واقعی انسانی که بشررا به ناتوانی خود در برابر ذره ای کوچک از نوع ویروس بیدارمی کند.
دیگر کشور، ملت ، نژاد و قومیت خاصی درگیر واقعی غیرمنتظره نشده اند بلکه کره زمین با همه پهناوری و عمر ۴ میلیارد سالی خود دربرابر ذرات ۱۲۰ نانومتری ویروس کرونا به نفس افتاده و کلافه گشته.
دیگرفرصت و زمان کالبد شکافی چگونگی بروزاین بحران اسفناک انسانی نسیت .انسان های بسیاری درسنین در قاره و کشورهای مختلف جان خود را به سخت ترین شکل از دست داده‌اند.
خانواده های ایرانی بسیاری درغم از دست دادن عزیزان خود به ماتم نشسته اند دراین میان آگاهی سازی به آحاد جامعه برای ارتقای فرهنگ عمومی برای مواجه با ویروس منحوس کرونا ضروری است.
همه نهادها ، ارگان ها، سازمان های مردم نهاد ، گروههای مردمی و تشکل ها جهت آگاه سازی کنترل و مهارکرونا تمهیدات فرهنگی خود را به اجرا درآورده و تلاش خود را به گونه ای شایسته  به کار بسته اند تا بستر سازی مناسبی برای مقابله با ابتلای هموطنان بیشتر به این ویروس صورت گیرد .
ویروس کرونا به تمام ابعاد زندگی بشرتاثیرگذاشته و پذیرش این شرایط برای قشرمختلف مردم سخت است اما ناگزیرهستیم که با همدلی و رعایت کامل پروتکل های بهداشتی درعدم افزایش این همه گیری قدم برداریم.
در یک سال بروز شیوع ویروس کرونا شاهد پویش های متعدد ، کمک‌های مومنانه و رزمایش های همدلی به شکل گسترده در سراسر کشور صورت گرفته و تمام ظرفیت ها برای مهاراین بحران صرف میشود.
در این شرایط انتظاراین است هر کس به نوبه خودبه مسئولیت اجتماعی و فردی خود عمل نماید. عده ای این مسئولیت را همراه با رعایت پرتکل های بهداشتی و پیوستن به پویش های مردمی انجام میدهند .
اما معطوف بودن به رعایت محدودیت های فردی و رعایت پرتکل های بهداشتی به مراتب مقدم تر از هر اقدامی است.
نظام بهداشت و کادردرمان کشور با تمام ظرفیت ها و نیروهای علمی و انسانی خود درمراکز درمان به بیماران کرونایی ارائه خدمت می کنند و تلاش خود را برای به حداقل رساندن تلفات بیماران مبتلا به کرونا بکار بسته اند .
اما دراین بحران فرا جغرافیایی مسئولیت فردی و اجتماعی بیشتراز کارو کاسبی روزانه برای زندگی حیاتی است دراین شرایط برای رسیدن به آرامش نسبی ضروری ترین نکته رعایت حقوق فردی است و توجه به رعایت ها محدوده اخلاقی تعریف شده ، جامعه را به اعتدال بیشتری می رساند و شرایط بهتری درجامعه شکل می گیرد.
اضطراب واسترس های روانی ناشی از بحران کرونا کاهش می یابد و افراد را با تعاون وهمیاری بیشتر به مبارزه با ویروس کرونا ترغیب می کند .
به زبان ساده می توان مسئولیت فردی را درخرید روزانه شهروندان که به ظاهر ساده اما کلیدی است اشاره کرد .
وقتی درصف نانوایی قرار داریم رعایت فاصله اجتماعی ، استفاده ازماست و استفاده نکردن ازاسکناس خود مسئولیت بزرگی است که درعین سادگی می تواند از شیوع و انتقال ویروس کرونا جلوگیری نماید و رعایت موارد بهداشتی را بین شهروندان آموزش دهد.
پس ازیکسال ازعمر کرونا عده ای از شهروندان از زدن ماسک خسته شده اند اما ساده انگاری و بی اعتنایی بسیاری از زحمت های نفس گیر کادر پزشکی را تباه می کند .
کسی که بدون ماست وارد مترو و یا اتوبوس شهری می‌شود به راحتی می تواند درانتقال این ویروس تاثیر بسیاری داشته باشد.
آیا استفاده ساده ازماسک و ضدعفوونی کردن دست ها اینقدرطاقت فرسا است که در قبال آن عزیران هموطن خود را از دست دهیم و یا درگیرمشقت های بیماری مهلک کنیم؟!
هموطن برای رسیدن به جامعه آرمانی به دوراز کرونا ومشقت های آن مستلزم رعایت پرتکل های بهداشتی ، عدم تردد غیر ضروری درمکان عمومی هستیم با همدلی و اعتماد به نظام سلامت و در خانه ماندن از چرخش همه گیری ویروس کرونا جلوگیری نماییم و برای رسیدن به زندگی عادی و سلامت جامعه خود را مسئول بدانیم.