یادداشت مخاطب :سیدمهدی میرکاظم نژاد

چند کلام درد دل

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنيد
مگر مساحت رنج مرا حساب کنيد…

جمعه ۲۲ تیر ماه/ مصادف با ششم محرم الحرام، حوالی ساعت ۱۴، در پمپ بنزین سلطانی رشت (بالاتر از میدان توشیبا به سمت میدان گیل) بودم، که با صحنه ای عجیب مواجه شدم.

مردی حدوداً ۳۵ ساله با ظاهری معمولی و پوشیدن شورت (توجه فرمائید شورت، نه شلوارک) و عرق گیر رکابی، جهت زدن بنزین از خودروی جلوی خودروی بنده پیاده شده، باک خودرو را پُر و با سری بالا و سینه ای ستبر، همانند یک فاتح، به نسوان کشف حجاب نموده داخل خودرو ملحق و مبادرت به ترک جایگاه نمود. متصدی پمپ بنزین بی تفاوت، دیگران مراجعان بی تفاوت، قانون بی تفاوت… و در یک کلام همه خلائق‌ بی تفاوت! تو گویی بسیار ریلکس و قانونی یک امر(شنیع) در حال وقوع و انجام است…

از قضا، قِسمت جالب قضیه اینکه؛ زمان فرارسیدن نوبت به حقیر، فردی ثانی، مصدًق با اوصاف صدرالاشاره نیز در لاین مجاور از خودرو پیاده و اقدام به زدن بنزین نمود.

…گذشته از اینکه فی الحال شائبه هماهنگی سازمان یافته این قبیل قبح شکنی ها به ذهنم خطور نمود، مضافاً همزمان این فکر نیز از خاطرم گذشت؛ که پایان و حدِّ یَقِفْ این قائله کجاست و بناست با این اندازه از فشلی و بی تفاوتی های متولیان امر، این بلوا به کجا ختم شود؟

در این مدّت زمان‌اندک، با پائین کشیدن فتیله حجاب، چه مقدار از قباحت پوششی و برهنه گرایی نبود که این جمع از حیا درفته به آن نرسیده باشند؟
چه تضمینی است که با روند تزایدی و رو به جلوی اینان، فردا روزی، در کوی برزن و خیابان، شاهدِ به هم تننیدگی و یا آمیختن نرینه ها و مادینه ها و بلکه از آنهم سخیف تر؛ نرینه ها و نرینه ها/ مادینه ها و مادینه های این تیره و گونه از موجودات نباشیم؟

وَللهِ که این هنجارشكنی‌ها باعث می‌شود، حرمت دیگر مقررات اجتماعی در جامعه هم شكسته شود و به تدریج افراد احساس كنند كه می‌توانند هر موقع دل‌شان خواست، از این هنجارها عدول نمایند.

آقایان مسئولی که شاید خانواده های شما باور و اعتقادی به ححاب و یا عفافِ در جامعه نداشته باشند! چنین فضایی، دارد اجتماع را برای خانواده‌های محجّبه و معتقدان به حجاب ناامن می‌كند.
یقین بدانید: دود این ناامنی اجتماعی به چشم عموم مردم و اول از همه چشم نظام و خود شماها می‌رود.

متأسفانه در چند مدّت اخیر، جامعه ما به سمت و سویی در حال حرکت است که چنانچه بانوی محجّبه ای به بازار رشت و یا مثلاً به هر امکنه عمومی دیگری وارد شود، بعضِ افراد، اعمّ از کسبه، رهگذران و یا صاحبان عیون هرزه، با نگاهی خاص به گونه ای وانمود می کنند که انگار، خدای ناکرده این چادر به سر نمودن و داشتن حجاب شرعی است که امری مذموم و‌ منکر می باشد!!!

هان ای مسئولین معزّز و متولیان محترم ؛ آگاه باشید، به اندازه هر قدمی که شما طی این مدت ( اعلان چهارشنبه های به اصطلاح سفید تا به اکنون) از فریضه حجاب پا پس کشیده اید، آنان با برنامه، صدها گام به جلو یورش آورده اند!

در این بین معلوم نیست که وظیفه حکومت اسلامى و حاکمیت در تبیین امر حجاب و دفاع و تأمین از زنان و دختران و مادران محجّبه ی جامعه ما به کجا رفته است؟

مگر نه اینکه حکومت اسلامی نسبت به گناهان پنهانى افراد وظیفه‌اى ندارد، ولیکن بدون شک نسبت به گناهانى که به‌طور علنى و آشکار، در سطح جامعه انجام می‌شود می بایست وظیفه تحکّمی و نهى از منکر داشته باشد؟

شاید برداشت فردی کم سواد چون منِ حقیر! اشتباه باشد که فکر می کند شما جامعه را یله و رها به حال خود واگذار نموده اید!
آیا می دانید این یله و رها بودن جامعه، چه مفاسدی را بدنبال خود خواهد داشت؟

گره ای را که هم اکنون با ناخن میتوان بازش نمود، با تعلل و ندانم کاری عدّه ای به فردا و فرداها موکول شده که آنوقت با دندان نیز نتوان بازش کرد.

حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) فرموده اند :
«لاَ يَحِلُّ لِعَيْنٍ مُؤْمِنَةٍ تَرَى اَللَّهَ يُعْصَى فَتَطْرِفَ حَتَّى تُغَيِّرَهُ»
بر هیچ چشم مؤمنی حلال نیست ببیند با خداوند متعال عصیان و مخالفت می شود و از آن چشم پوشی کند، مگر اینکه آن را تغییر دهد.

«یا حق»